Geel antiek mondgeblazen glas-in-lood van rond 1900 blijkt te versuikeren onder invloed van warmte. Dat heeft Henk van der Vlugt van de gelijknamige glashandel uit Den Haag ontdekt. Handig om te weten want het versuikeren van het glas zorgt voor kopzorgen bij in isolatieglas verpakte glas-in-loodramen.
Veel kerken en andere monumentale panden met glas-in-loodramen staan voor een grote uitdaging als het gaat om het verduurzamen van de gevels. Het enkele glas-in-lood is een warmtelek waar niet tegen valt te stoken. Wil je verduurzamen met behoud van de ramen dan kun je voor- of achterzetramen plaatsen. Maar esthetisch fraaier is het inpakken van de ramen in isolatieglas. Weliswaar een meer kostbare maar ook een duurzamere oplossing.
Versuikeren geel glas-in-lood
Van veel ramen rond 1900 blijkt echter het gele glas van het glas-in-lood te versuikeren nadat het is ingepakt in isolatieglas. Het glas barst met een fijnmazig breukpatroon en wordt daardoor ondoorzichtig; een beetje zoals dat gebeurt met gebroken gehard glas maar dan meer als haarscheurtjes. Dat gaat ten koste van het vaak zo imposante licht-donker kleureneffect waarom glas-in-loodramen bekend staan. Waarom alleen geel glas versuikert en hoe dat komt stelde Van der Vlugt en zijn collega’s voor een raadsel en het antwoord is eigenlijk nog steeds niet volledig gegeven. De oorzaak is wel bekend: de warmte.
Proef op de som
Van der Vlugt nam de proef op de som met een föhn. Met meerdere monsters van geel antiek mondgeblazen glas gebeurde hetzelfde als met in isolatieglas verwerkt glas-in-lood. ‘Het gaat om geel glas uit een specifieke periode’, vertelt hij, ’en waarom deze kleur wel last heeft van de hitte die ontstaat in de spouw en andere kleuren niet, is nog steeds een vraag. Maar wat we nu wel weten is dat je voor dit glas van rond 1900 een andere oplossing zult moeten zoeken dan isoleren. Je kunt het glas eventueel vervangen door jongere typen geel glas of je zult een andere oplossing voor het verduurzamen van het glas-in-lood moeten kiezen.’
