De CAO Vlakglas loopt tot en met eind september. Reden voor Vakgroep GLAS eind augustus en begin september twee ledenbijeenkomsten te organiseren. Dit om input te krijgen over wat de leden belangrijk vinden in de nieuw te sluiten CAO.
Willy Swinkels van het gelijknamige bedrijf uit Eindhoven en Venray wil zo lang niet wachten en vraagt zich af hoe om te gaan met de ADV dagen. ‘Bedrijven kunnen het zich niet permitteren om 40 uur te werken, 37,5 uur te betalen en per week 2,5 uur op te laten bouwen aan ADV recht. Simpelweg omdat er dan als je twintig werknemers hebt, het hele jaar een werknemer afwezig is. Een simpel rekensommetje van twintig maal elf ADV dagen, oftewel 220 werkbare dagen die wegvallen. Tel het andere verlof erbij op en ik kan mijn bedrijf wel sluiten’, aldus Swinkels.
Arbeidsduur CAO Vlakglas
In de huidige CAO Vlakglas hebben glasbedrijven de keuze in de arbeidsduur per week:
- 38 uur zonder ADV
- 39 uur met 6,5 ADV dagen per jaar
- 40 uur met 13 ADV dagen per jaar
Voor parttime medewerkers wordt over het algemeen een werkweek van 38 uur aangehouden, zodat zij geen ADV opbouwen.
Meer wettelijke vrije dagen
Cor Wittekoek, secretaris van Vakgroep GLAS: ‘Uit de geluiden die ik hoor van onze leden ligt het probleem niet zozeer in de ADV dagen die worden opgebouwd, maar meer in de wettelijke vrije dagen die steeds meer toenemen. Bijvoorbeeld ouderschapsverlof. Ook al heeft de werkgever hier geen kosten aan, hij mist de medewerker wel op deze vrije dagen. Als bij een werkweek van 38 uur toch veertig uur wordt gewerkt, dan zijn die twee extra uren overwerk. Belangrijk is ook te vermelden dat als een bedrijf al jarenlang een werkweek kent van veertig uur, dan kan het een werkweek niet zonder instemming van de medewerkers wijzigen naar 38 uur.’
‘ADV CAO Vlakglas geen grondslag’
Swinkels stelt daar tegenover dat het systeem van het opbouwen van ADV mede vanwege de krapte op de arbeidsmarkt geen enkele grondslag meer heeft. ‘Een belronde langs collega’s leerde mij dat de meeste ondernemers standaard een veertigurige werkweek kennen met 25 snipperdagen. Net zoals bij ons. Aan de hele opzet en bedoeling van ADV zijn we compleet voorbijgegaan. ADV wordt als secundaire arbeidsvoorwaarde en of als recht gezien, terwijl ADV geen wettelijke grondslag kent. ADV is ingevoerd in de jaren tachtig als manier om extra banen te creëren.’
In tijden van hoog conjunctuur en een tekort aan vakkrachten past ADV er volgens Swinkels niet meer bij. ‘Het stelselmatig doorvoeren van ADV zou vooral voor kleine bedrijven een gevaar kunnen betekenen. Mijn mening is dan ook: probeer het zoveel mogelijk buiten de CAO Vlakglas te houden zoals steeds meer bedrijfstakken doen.’
Ipv ADV vijf dagen bijkopen
Swinkels realiseert zich tegelijkertijd hoe belangrijk het is om als bedrijf aantrekkelijk te zijn en blijven voor medewerkers. Hij vindt maatwerk meer van deze tijd. ‘De afgelopen weken heb ik overleg gehad met een arbeidsrecht advocaat en een accountant om te kijken wat er mogelijk is. Het bijkopen van dagen behoort tot de mogelijkheden. Ondanks dat wij ook een tekort aan arbeidskrachten hebben moet ik ervoor zorgen dat de medewerkers niet gaan kiezen voor een groot onderhoudsbedrijf of weggekocht worden door de “big ones” in onze regio zoals ASML, VDL, DAF en Philips.’
Medewerkers bij Swinkels kunnen vanaf volgend jaar vijf vrije dagen bij kopen. ‘Deze verrekenen we in de maand dat het vakantiegeld uitgekeerd wordt. Wij kennen al vrije dagen na storingsdienst als zijnde wachtgeld en we kennen ouderen dagen; vanaf vijftig jaar is dat twee dagen. Maar niet alle medewerkers willen dit; het blijft uiteraard een vrije keuze.’
‘Bedrijf sluiten bij te veel verlof’
Transparantie, maatwerk en een heldere afspraken toegespitst op meer dan alleen collectiviteit. Dat is waar Swinkels voor pleit, zich realiserend dat een bedrijf met drie personen nu eenmaal anders dan een bedrijf met 300 personen. ‘Mijn medewerkers willen geen 38-urige werkweek om bijvoorbeeld op vrijdag eerder naar huis te kunnen. Maar dertien ADV dagen betekent voor ons wel dat er het hele jaar iemand afwezig is. Zou je daar de andere verlofregelingen bij tellen, zoals de geboorte van een kind en ouderen dagen, dan kan ik het bedrijf wel sluiten.’
CAO Vlakglas: vrijheden en plichten
‘Een moderne CAO kent vrijheden maar ook plichten’, besluit Swinkels. ‘Maatwerk zou beter zijn waarbij de bonden de arbiter zijn die toekijkt of de werknemer de gemaakte maatwerkafspraken nakomt. Laten we vooral betalen voor werk en laten we vooral niet betalen voor niet verricht werk. Ik snap dat de nieuwe generatie naast werken andere dingen zoals vrije tijd ook belangrijk vindt. Dat mag gerust maar probeer ze dan er ook zoveel mogelijk zelf voor te laten betalen en niet de gehele verantwoording op het bordje van de ondernemer te leggen.’
Hoe denk jij over deze materie? Wat voor oplossingen zie jij waar anderen van kunnen leren. Laat je mening hieronder achter zodat we ons een beeld kunnen vormen hoe de glassector omgaat met arbeidskrapte en verlof. Reageer ook op de stelling op onze homepage: ADV is bij de huidige arbeidskrapte de doodslag voor de glassector.
Te hard werken volksziekte #1
Ondertussen wijzen we u graag op een aansprekend artikel in de Volkskrant ‘Wat te doen tegen ziekmakend lange werkweken?’ over te hard werken als volksziekte #1. Volgens de nieuwste schattingen van de WHO gebaseerd op statistieken van 154 landen, sterven er wereldwijd jaarlijks zo’n 745.000 mensen aan hart- en vaatziekten doordat ze te lange werkweken maken.
Een mooi citaat uit dit artikel: ‘Al in 1914 verkortte Henry Ford de werkdag in zijn autofabrieken van negen naar acht uur. Hij ging personeel voor die acht uur zelfs beduidend meer betalen dan voor hun eerdere langere werkdagen. Ford besefte dat vrije tijd vanuit werkgeversperspectief geen ‘verloren tijd’ is, maar juist nodig om de energie van mensen op peil te houden. Dat veel bedrijven zijn voorbeeld volgden, werkte overigens ook in Fords voordeel: wie vrije tijd heeft, koopt meer producten (en dus ook auto’s) dan wie nooit buiten de muren van fabriek of kantoor komt.’
