In Zeeland is een onderkomen voor Natuurmonumenten gerealiseerd van glasschuimbeton en grote glasramen. Een gebouw compleet van glas dus, daar glasschuim een product uit gerecycled glas is. Vlakglas Recycling Nederland kan niet bevestigen of hiervoor ook gerecycled vlakglas wordt gebruikt. De ramen zijn koud geplaatst tegen het isolerende glasschuim.
Architectenbureau Rink Tilanus stond voor de uitdaging een gebouw te ontwerpen met een beperkt budget en liefst onbrandbaar. Snel stond vast dat een traditioneel gebouwtje niet zou passen in het landschap. Het moest een sculpturaal monolithisch volume worden dat zou opgaan in de omgeving. Een intensieve materiaal zoektocht bracht het bureau op glasschuimbeton. Hierdoor kregen dak en wanden hetzelfde uiterlijk.
Koud geplaatst
Het gebouw is voorzien van twee grote raamsparingen: een deursparing en een raamsparing in het dak. Opvallend is de manier waarop het glas geplaatst is. Het is er in feite van buitenaf ‘koud’ tegenaan geplakt, met een overlap van ongeveer 100 millimeter. Zo’n detaillering met koud geplaatst glas kan dus met isolerend beton. Uiteraard is de ruit wel in een kader gevat en is aandacht besteed aan vochtwering in de aansluitingen. Als raamkader is een rvs-profiel 60 x 60 millimeter gebruikt, met extra constructief ingestorte ‘handjes’ aan de onderzijde. Dit kader is rondom voorzien van een RVS-manchet dat als vochtwering is ingestort in het beton. Het kader is ook voorzien van RVS-stekeinden die achter de traditionele wapening zijn geklemd, met het oog op zuiging door de wind. Het kader is in zijn geheel vooraf op de wandbekisting aangebracht en ingestort.
Lees het volledige artikel op de site van ArchitectuurNL.
